Po zajęciu Śląska przez króla pruskiego Fryderyka Wielkiego w latach 1740 – 42 zaczęły się odradzać zbory luterańskie. W roku 1742 powstała parafia w Pszczynie, rok później w Rozumicach (Roesnitz), następnie w Golasowicach w 1765 roku i w 1776 powstaje parafia na Maruszach (Dyhrngrund – Loslauer Kirche). Bezpośrednią przyczyną założenia parafii na Maruszach były powstające na tym terenie kolonie fryderycjańskie, zakładane przez Zofię v. Dyhren z domu Crausen, właścicielkę Wodzisławia, czy landrata pszczyńskiego Maksymiliana v. Skrbeńskiego właściciela Gołkowic.

Kościół powstał na terenie kolonii Marusze (Dyhrngrund) po otrzymaniu 28 października 1776r. zgody od Fryderyka Wielkiego. Po zabezpieczeniu hipotecznym kapitału fundatorka Zofia v. Dyhren powołała 27 listopada 1776r. na stanowisko proboszcza na Maruszach dotychczasowego proboszcza parafii w Pawłowie koło Trzebnicy Jana Sarganka (Johann Sarganeck, urodzony w Cieszynie w 1722 roku), który przybył do wodzisławskiego zboru na początku 1779 roku. Był pastorem do roku 1791, kiedy to, wg. kroniki Henkego, zrezygnował z funkcji ze względu na wiek, natomiast wg. innych źródeł, zmarł. Ówczesny właściciel Wodzisławia hrabia Heinrich Leopold v. Reichenbach, powołał na jego miejsce 30 listopada 1791r. Wilhelma Krebsa , którego w 1793 roku przeniósł do kościoła w Rozumicach (Roesnitz). Na Maruszach natomiast 14 lutego 1793 r. powołał na proboszcza Karola Wilhelma Naglo z Rybnika. Po odejściu pastora Naglo do parafii Zbawiciela w Tarnowskich Górach, proboszczem na Maruszach w 1802 roku zostaje ks. Christian Gottlieb Schurmann, który pełni tę funkcję do swojej śmierci w 1815 roku(wg.kroniki Henkego). Ksiądz Schurmann zmarł 14 marca 1840 roku w Byczynie (Pitschen), w wieku 69 lat. Nowym proboszczem administratorem zostaje ks.J. Klar z Rybnika. Za jego kadencji parafia przenosi się do Wodzisławia.

Po uzyskaniu koncesji na budowę ewangelickiej szkoły i kościoła, baronowa Zofia Karolina wystosowała apel do ewangelickich właścicieli majątków ziemskich  o zadeklarowanie subskrypcji na na utrzymanie pastora, organisty i nauczyciela. Na wezwanie hrabiny odpowiedziało 7 właścicieli ziemskich i dwóch dzierżawców dziedzicznych. Franz Hanke podaje, że byli to:

1. - hrabia von Gessler w Łońcach,

2. - baronowa von Reiswitz w Czernicy,

3. - von Laschowski w Leszczynach,

4. - landrat von Skrbenski w Gołkowicach,

5. - von Bludowski w Marklowicach Górnych,

6. - rotmistrz von Borne w Jastrzębiu,

7. - rotmistrz von Lindner w Radlinie Dolnym,

8. - dziedziczny dzierżawca Jan Augustiani w Moszczenicy,

9. - dziedziczny dzierżawca Leopold Augustini w Radlinie Górnym i na Grodzisku.

Kim byli sygnatariusze naszego zboru i parafii? Spróbujmy poznać ich bliżej.

Baronowa Ursula Helena von Reiswitz z d. Tschammer w Czernicy.

Urodziła się na Dolny Śląsku w 1742 roku. Jej ojcem był Georg Ernst von Tschammer z Dashau (Daszów w powiecie wołowskim) a matką Maria Magdalena von Tschammer. Georg Ernst był pierwszym landratem powiatu Wołów w latach 1742-1762. Ursula Helena w 1764 roku wychodzi za mąż za Heinricha Wenzla von Reiswitz, właściciela majątku Moszna. Zamek Moszna, który dzisiaj możemy podziwiać to zasługa innego protestanta - Franza Huberta von Tiele-Winckler. Majątek ten przejął w 1725 roku ojciec Heinricha Wenzla. Georg Wilhelm von Reiswitz , marszałek dworu Fryderyka Wielkiego, otrzymał Mosznę po śmierci swojej kuzynki Marii von Skall z domu Reiswitz. Kuzynką Georga Wilhelma była też Zofia Eleonora von Bodenhausen z domu Reiswitz, znana lepiej jako "Bordynowska Pani" z Grabówki. W majątku przychodzi na świat Georg Leopold, syn Ursuli i Wilhelma. W 1771 roku z nieznanych bliżej powodów rodzina Reiswitz musiała rozstać się z Moszną. Majątek poszedł na licytację. Reiswitzowie kupili majątek w Kopciowicach, w którym Heinrich Wenzel zmarł, jego tablica nagrobna jest w chełmskim kościele. Baronowa , za pieniądze ślubnego wiana, kupiła również majątek w Czernicy, gdzie właścicielem był Johann Franz Reiswitz von Schammerwitz. Była to katolicka gałąź Reiswitzów mająca swoją siedzibę w Sambrowicach koła Krzanowic. Tym oto sposobem list właścicielki państwa wodzisławskiego otrzymała również baronowa Ursula Helena. Zadeklarowała dwa korce żyta, jeden korzec jęczmienia i cztery korce owsa. Jej kontakt z maruszańską parafią nie trwał długo. Po śmierci męża Heinricha Wenzla w 1783 roku, baronowa już w następnym roku sprzedaje majątek w Czernicy. Wkrótce sprzedaje także Kopciowice. Trzy lata później, czyli w 1790 roku, syn baronowej Georg Leopold kupuje w Tarnowskich Górach kamienicę na rynku o nr 1. W tym samym roku jednak wyjeżdża na polecenie rządu pruskiego jako radca wojenny do Warszawy. Następnego roku jednak wraca, by 13 lipca 1791 ożenić się w pobliskich Wilkowicach z Maximilianą Erdmuttą von Skrbenski, córką nieżyjącego już landrata Bernarda Maximiliana Leopolda von Skrbenskiego z Gołkowic, założyciela kolonii Skrbensko i sygnatariusza parafii na Maruszach. Baron Georg Leopold von Reiswitz zapisał się w historii jako pasjonata i badacz historii i losów niemieckich mennonitów oraz twórca, razem z synem, strategicznej gry planszowej "Das Taktische Kriegsspiel", na której szkolono pruskich oficerów i stała się pierwowzorem obecnych gier komputerowych.