„Synonimami słowa „odrodzić”, są określenia: powołać do życia, dać nowe życie, poprawić, odnowić. Zanim wgłębimy się w treść tych słów, spójrzmy Drodzy na tą świątynię, której pamiątkę poświęcenia, w dziękczynieniu za nią Bogu, dziś przeżywamy. Gdy za sprawą hrabiego Ernesta von Strachwitza, który kupił ją na potrzeby tutejszej parafii ewangelickiej, na nowo zaczęła tętnić życiem gromadzących się w jej wnętrzu wiernych, była zaniedbana i zniszczona, niosła na sobie ślady pożaru i opuszczenia. Wymagała odnowy. Po ponad stu latach, na skutek bombardowania na koniec II – giej Wojny Światowej a później pożaru pozostały tutaj jedynie mury. Wydawało się, że los świątyni jest przesądzony. Postanowiono jednak dać jej „nowe życie”, niejako odrodzić ją do nowego życia. Remont a raczej odbudowa trwała 10 lat. Budowniczym, który z nadzieją podjął się odbudowy był ówczesny proboszcz parafii ks. Jan Fussek. W sierpniu 1963 roku miała miejsce rekonsekracja. Społeczność ewangelicka przywróciła jej dawną świetność. Historyk odnotował: „Dzięki ich (ewangelików) staraniom Kościół ten, niczym mitologiczny Feniks, odrodził się ze zgliszcz i ostał tym samym jako jeden z nielicznych na ziemi wodzisławskiej zabytków o średniowiecznym rodowodzie”. Dziś, jak niemal cały czas w historii tej świątyni niezależnie od wspomnianych wielkich remontów i odbudowy, dalej trwają prace, które zmierzają do jej odnowy, do poprawy jej kondycji’. Mówiąc o odnowie budynku wskazał kaznodzieja na konieczność odnowy życia każdego człowieka, by było to życie nakierowane na Jezusa Chrystusa. W zakończeniu kazania powiedział: „Jak Nikodem, tak i Wy Drodzy przychodźcie do Jezusa właśnie tu, do tej świątyni, aby czerpać ze zdrojów owej żywej wody, którą Jezus ofiarowuje w Swoim Słowie i Sakramencie. A wówczas jak ta świątynia, która niczym ów Feniks, z popiołów odrodziła się do nowego życia tak i wy powstawać będziecie stale na nowo do odrodzonego życia z Jezusem i w Nim. Tego Wam, Waszemu Proboszczowi i całej Radzie Parafialnej życzę, dziękując w imieniu własnym jak i w imieniu naszego chóru parafialnego za zaproszenie na dzisiejszą uroczystość. Trójjedyny Bóg niech pozostanie z Wami w łasce i miłości”.

Duchowni podczas liturgii końcowej